Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 966

“Maaari bang huwag mo akong bigyan ng masamang pangalan, Elliot?” Sinusubukan ni Avery ang kanyang

makakaya upang manatiling malinis ang ulo at hindi madala sa tempo ni Elliot. “Kung talagang gusto kitang habulin

ng isang libong milya ang layo, hindi na sana kita pinayagan kahapon sa birthday party.”

Napaawang ang labi ni Elliot. May gusto siyang sabihin pero sa huli ay itinago niya iyon sa sarili niya. “Ihahatid na

kita sa kwarto mo para makapagpahinga.” Kinuha niya ang maleta niya at naglakad patungo sa pinto. “Alam mo ba

ang room number ko?” Pinanood ni Avery habang nangunguna siya, saka sinabing, “Nasuhulan mo ba talaga ang

aking bise presidente? Saan mo matatagpuan ang lahat ng iyong tapang, Elliot?” Nakatayo si Elliot na naghihintay

sa pintuan para sa kanya, pagkatapos ay sinabi, “Ito na ngayon ang iniisip mo. Humingi ng tulong sa akin ang iyong

vice president sa hotel kahapon. May sakit talaga ang anak niya. Gusto niyang makakuha ng refund sa enrollment

fees, pero hindi pinayagan ng organizers, kaya tinulungan ko siya. Nang hilingin ko sa kanya na pumunta ka rito,

tumanggi siya noong una, ngunit nagbago ang kanyang isip pagkatapos niyang makita kung gaano kami kahusay

kahapon.” “Sigurado ka ba?” Nabawasan ang kalahati ng galit ni Avery matapos marinig ang kanyang paliwanag.

“Pwede mo siyang tawagan ngayon din. Paano mo siya pagkakatiwalaan na maging vice president ng kumpanya

mo kung hindi mo man lang siya pagtitiwalaan dito?” pang-aasar ni Elliot. “Kahit may dahilan ka, hindi pa rin

nagbabago ang pagiging ab*st*rd mo.” Ngumisi si Avery, “Kailangan ba talaga ng magaling na presidente ng

Sterling Group na pumunta sa mga hindi magandang haba na ito para lang habulin ang isang babae?” Nang makita

ang kanyang pagkukunwari, ngumiti si Elliot at sinabing, “Paano mo gustong habulin kita, kung gayon? Kaya kong

gawin ang lahat.” Lumapit si Avery sa kanya, inagaw ang maleta niya pabalik, saka sinabing, “Pupunta ako sa

kwarto ko mag-isa. Hindi ko kailangan na pangunahan mo ako doon!” “Kailangan ba talaga ng magaling na

presidente ng Sterling Group na pumunta sa mga hindi kapani-paniwalang haba na ito para lang habulin ang isang

babae?” Nang makita ang kanyang pagkukunwari, ngumiti si Elliot at sinabing, “Paano mo gustong habulin kita,

kung gayon? Kaya kong gawin ang lahat.” Lumapit si Avery sa kanya, inagaw ang maleta niya pabalik, saka

sinabing, “Pupunta ako sa kwarto ko mag-isa. Hindi ko kailangan na pangunahan mo ako doon!” “Kailangan ba

talaga ng magaling na presidente ng Sterling Group na pumunta sa mga hindi kapani-paniwalang haba na ito para

lang habulin ang isang babae?” Nang makita ang kanyang pagkukunwari, ngumiti si Elliot at sinabing, “Paano mo

gustong habulin kita, kung gayon? Kaya kong gawin ang lahat.” Lumapit si Avery sa kanya, inagaw ang maleta niya

pabalik, saka sinabing, “Pupunta ako sa kwarto ko mag-isa. Hindi ko kailangan na pangunahan mo ako doon!”

Sumunod sa kanya si Elliot na walang pakialam. Inilabas ni Avery ang keycard sa kwarto niya at tinignan ang room

number niya. “Katabi lang ng kwarto ko ang kwarto mo. Ihahatid na kita diyan,” maluwag na sabi ni Elliot.

Pagkatapos, kinuha niya ulit sa kanya ang maleta ni Avery.

“Kung ganoon talaga ako kakulit, Avery, marami akong paraan para mapasuko ka. Mahihirapan ba akong kumuha

ng hiwalay na kwarto sa iyo?” Kinaladkad ni Elliot ang maleta patungo sa mga pintuan ng elevator. “Sa tingin ko,

hindi ka pa nakakakilala ng masamang tao. Well, kasalanan ko kung bakit kita ini-spoil.”

Nawalan ng masabi si Avery.

Ang isa ay tunay na walang kapantay kapag ang isa ay walang kahihiyan. Isang matinding gutom ang biglang

bumangon mula sa kanyang tiyan. Hindi siya naghapunan. Dahil sa gutom niya ay tumigil siya sa pakikipagtalo kay

Elliot. Ipinadala ni Elliot si Avery sa kanyang silid, pagkatapos ay itinuro ang katabi ng silid na CSCRM[o sinabing,

“Aking

silid. Welcome ka kahit kailan.”

Binuksan ni Avery ang pinto ng kwarto niya, saka malamig na bumulong, “No, thank you. Wag ka din lumapit.”

Pumasok siya sa kwarto at isinara ang pinto sa likod niya.

Kahit na nakatayo ang pinto sa pagitan nila, halos marinig nila ang tunog ng hininga ng isa.

Pakiramdam ni Avery ay napunit. “Medyo naging harsh ba ako sa pagsara ng pinto sa mukha ni Elliot ng ganoon?

Tinulungan niya ako sa aking maleta,” naisip niya. Pero sa pag-iisip, hindi na sana siya magmadaling pumunta rito

kung hindi dahil sa mga kalokohan nito. Huminga ng malalim si Avery, pinilit na kumalma, saka kinaladkad ang

maleta niya papunta sa kama.

f

Siya ay nagugutom at siya ay mabango. Nagplano siyang maligo, pagkatapos ay lumabas para kumain.

Binuksan niya ang maleta, kinuha ang kanyang mga gamit sa banyo, pagkatapos ay kumuha ng ilang damit, at

tinungo ang banyo.

Lumabas siya pagkatapos ng kanyang shower mga dalawampung minuto ang lumipas.

Nagsisimula na siyang makaranas ng banayad na pananakit ng tiyan, kaya hindi siya nag-abala sa pagpapatuyo ng

kanyang buhok. Kinuha niya ang kanyang phone at keycard, saka lumabas ng pinto.

Dalawang hakbang ang ginawa niya palabas ng silid, pagkatapos ay nakita niya ang isang payat na babae na

nakatayo sa harap ng katabing silid.

Saktong pag-angat ni Avery sa babae, tumingin din ang babae sa kanya.

Nang magtama ang kanilang mga mata, bakas sa mukha ni Avery ang pagkagulat, habang isang kaakit-akit ngunit

mapaglarong ngisi ang lumitaw sa mukha ng babae. Parang sinasabi niya kay Avery na papasok na siya sa

kwartong nasa harapan niya at supilin ang lalaki sa loob!