Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 984

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 984

Pinandilatan ni Chelsea ang nakalahad na kamay ni Ben at malamig na tumanggi, “Hindi kita ibibigay.” Nagsalubong

ang mga kilay ni Ben. “So ikaw ba talaga ang nasa likod nito?!” “Hindi ako! Bakit ayaw mong maniwala sa akin?”

Galit na lumapit si Chelsea sa kanyang mesa at umupo. “Ang sinabi mo ba sa akin ay orihinal na mga salita ni Elliot,

Ben?”

Ipinatong ni Ben ang kanyang mga kamay sa mesa. “Sa tingin mo ba nagpunta ako dito sa sarili kong kalooban? Sa

atin , siya ang nagpadala sa akin dito! Wala pa ako sa Aryadelle noon. Kahapon ko lang nalaman ang nangyari.”

“Nakita ko. Nabalitaan ko ang nangyari sa Villa de Sierra. Wala namang nangyari.” Mapanuksong ngumiti si

Chelsea, pagkatapos ay nagtanong, “Dahil walang nangyari, bakit siya naghihinala sa akin at hindi niya ito

pababayaan?” Nahulaan ni Ben ang katotohanan mula sa kanyang kaba at takot na tono. Tama si Elliot. Napilipit si

Chelsea pagkatapos ng kanyang pagpapapangit.

Minahal niya noon si Elliot higit sa lahat. Kung may gustong manakit sa kanya, siya ang unang makikipag-head-to-

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

head sa kung sino man iyon.

Ngayon, gayunpaman, gusto niyang patayin siya.

Hindi lang niya gusto na patayin siya, ngunit kumikilos din siya dito.

Nabigo ang kanyang plano sa huli at hindi nagdulot ng anumang pinsala, ngunit kung siya ay pinananatiling buhay,

tiyak na gagawa siya ng isa pang plano sa hinaharap. “Tumigil ka na sa pagsisinungaling, Chelsea, at itigil mo na

ang paggawa ng mga nakakatakot na bagay.” Napakunot ang noo ni Ben dahil sa paghihirap. “Kailangan nating

pagbayaran ang ating mga pagkakamali. Ang iyong buhay ay isang buhay. Ang buhay ng ibang tao ay buhay din.”

“Hindi ako papayag, Ben… Kung hindi ko aaminin, ano ang magagawa mo? Itutuloy mo na lang ba ako at sisirain

mo ako?” Nagsimulang tumulo ang luha sa mga mata ni Chelsea.

“Nakalimutan mo ba na minsan kang dumalo sa isang piging na ginanap ng mga Goldstein? Naalala ni Elliot. Hindi

niya ako pinapunta dito kung hindi siya sigurado!” Si Ben ay nawalan ng pag-asa sa kanya.

Bahagyang nanginig ang katawan ni Chelsea habang umaagos ang mga luha sa kanyang mukha. “May sakit ako…”

Agresibo niyang binuksan ang kanyang desk drawer at naglabas ng ilang bote ng mga tabletas. “Ito ang lahat ng

mga tabletas na iniinom ko ngayon… Mayroon akong parehong sikolohikal at mental na mga isyu… Hindi ko

makontrol ang aking sarili… Ben! Tulungan mo ako!”

Ang mga bote ng tableta na inilabas niya ay hindi brCUK#YAIN bago, hindi pa nabubuksang bote.

Malinaw na umiinom nga siya ng mga tabletang iyon.

Katulad ng inaasahan ni Ben.

Hindi gugustuhin ni Chelsea na patayin si Elliot kung walang sikolohikal na mali sa kanya.

“Walang silbi, Chelsea,” sabi ni Ben na nakakunot ang noo. “Alam na namin na may sakit ka. Ganun pa man, hindi

ka pa rin niya hahayaang kuto. Paano kung ang iyong sakit ay kumilos sa hinaharap at sinubukan mong pumatay ng

isang tao muli?”. Pagkatapos, naglabas siya ng puting tableta mula sa kanyang bulsa. “Ayokong mamatay ka sa

masakit na kamatayan, kaya dinala ko ang gamot na ito. Kapag kinuha mo ito, matutulog ka kaagad. Apagkatapos

nito, mamamatay ka sa susunod na sampung minuto.” Nang matapos ng mahinahon ni Ben ang sinabi niya ay

tuluyang natulala si Chelsea. “Kung hindi mo gagawin ang sinabi ko sa pagkakataong ito, tiyak na mas masakit na

kamatayan ang mamamatay, Chelsea! Bukod sa akin, walang ibang maaawa sa iyo!” Inilagay ni Ben ang puting

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

tableta sa harap niya, pagkatapos ay umungol, “Kunin mo! Sisiguraduhin kong maililibing ka ng maayos!” Habang

nakatitig si Chelsea sa tableta na nasa harapan niya ay mabilis na tumigil ang kanyang mga luha. Sa huli, walang

takas. Ang kanyang kamatayan ay nalalapit na. Kahit na hindi niya ininom ang tabletang ito ngayon, darating si

Elliot at papatayin siya mismo hindi nagtagal. Kung ganoon nga, ang tanging magagawa niya ay tanggapin ang

kanyang kapalaran. Kinuha niya ang tableta, nag-alinlangan ng ilang segundo, pagkatapos ay inilagay ito sa

kanyang bulsa.

“Mamaya ko na lang kukunin, Ben. Gusto kong makipag-usap sa iyo tungkol sa mga lumang panahon bago ako

mamatay.” Naglakad-lakad si Chelsea mula sa likod ng kanyang mesa, pagkatapos ay hinawakan ang kamay ni Ben

at sinabing, “Hindi ako mahuhulog ng ganito kung pinakasalan kita noon, Ben.”

Hindi makayanan ni Ben na makita ang pumangit niyang mukha. “Ang nakaraan ay nakaraan. Walang gamot ang

makakapagpagaling sa pagsisisi ng isang tao. Wala kang mararamdamang sakit pagkatapos mong inumin ang pill

na binigay ko sayo. Natagpuan ko ito dahil alam kong takot ka sa sakit. Maging mas mabuting tao sa susunod mong

buhay, Chelsea!” Tumango si Chelsea, saka niyakap siya. “Hawakan mo ako, Ben! Dahil pumangit ako, wala nang

yumakap sa akin. Masyado akong nag-iisa kaya masakit!”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify